Qytetet inteligjente, zbatimi i inteligjencës artificiale dhe vëmendja në rritje të ekuilibrit ndaj angazhimeve të punës dhe jetës janë në fokus në një pjesë të botës,ndërkaq gjysma e popullsisë së botës nuk ka qasje në shërbimet bazë shëndetësore dhe 2.2 miliardë njerëz në planet nuk kanë qasje në ujë të pijshëm të sigurt. Në periudhën nga viti 2000 deri në vitin 2019 ka pasur një rritje prej 74,5 për qind të numrit të fatkeqësive natyrore në krahasim me periudhën njëzetvjeçare të mëparshme, të cilat rezultuan me mbi 1,2 milionë viktima dhe dëme ekonomike prej gati 3 trilionë dollarësh, që në numër më të madh goditi më rëndë vendet më të varfra. Pandemia globale Covid-19 solli sfida shtesë për ofrimin e kujdesit bazë mjekësor dhe edukimit, si dhe rriti rreziqet e shfrytëzimit të fëmijëve në punë dhe dhunës me bazë gjinore.
Qëllimet e zhvillimit të qëndrueshëm që janë pjesë e agjendës së OKB-së 2030 përfaqësojnë një përpjekje të përbashkët të 193 vendeve për të përmbushur këto sfida globale duke arritur 169 qëllime deri në vitin 2030.
Projektet infrastrukturore janë bazë e pothuajse të gjitha qëllimeve të parashikuara, duke ofruar shërbime kyçe si arsimi, kujdesi shëndetësor dhe siguria. Prandaj, është e nevojshme të sigurohet funksionimi i tyre pa probleme, pavarësisht nga ndikimet e mundshme negative të jashtme dhe kjo është e mundur vetëm nëpërmjet sistemeve infrastrukturore të qëndrueshme dhe rezistente të krijuara me anë të planifikimit të integruar të bazuar në dëshmi.
Në fazën e planifikimit të investimeve në infrastrukturë, elementët më të rëndësishëm janë vlerësimi i fondeve në dispozicion, kuptimi i kapacitetit, matja e ofertës dhe parashikimi i kërkesës. Mund të identifikohen katër hapa kyçe në identifikimin e kërkesave kombëtare të infrastrukturës gjatë tridhjetë deri në dyzet vitet e ardhshme: përcaktimi dhe vlerësimi i sistemit ekzistues, vlerësimi i nevojave të ardhshme të shërbimeve të infrastrukturës, identifikimi i alternativave strategjike për ofrimin e një vizioni për të ardhmen e infrastrukturës dhe analizimi i fushëveprimit dhe kornizës kohore të investimeve alternative të nevojshme për të arritur qëllimet e zhvillimit.
Eksiztojnë mjete softuerike që ilustrojnë dhe eksplorojnë se si sistemet bazë të infrastrukturës funksionojnë së bashku tani dhe në të ardhmen, ndërsa identifikojnë rreziqet dhe ndikimet e ndërprerjeve të mundshme përpara se ato të ndodhin.
Këto mjete softuerike mund të tregojnë gjithashtu se si do të funksionojnë sistemet e infrastrukturës në disa skenarë si rritja e popullsisë dhe ndryshimet klimatike, cilat janë avantazhet e investimeve në infrastrukturë mbi mirëmbajtjen e saj, cilat janë pikat më të cenueshme në sistem dhe cili është kthimi i investimit për masat për reduktimin e rrezikut.Duke ofruar të dhëna të mira, nga të cilat bëhet analiza e mirë, vendimmarrësit mund të krijojnë strategji të përshtatshme bazuar në prova.
Investimet e parashikuara në infrastrukturë me vlerë 97 trilion dollarë deri në vitin 2040 paraqesin një mundësi të konsiderueshme për përparim në arritjen e qëllimeve të zhvillimit të qëndrueshëm,
por edhe një rrezik të lartë të pasojave negative nëse infrastruktura nuk planifikohet siç duhet. Vendimet e përditshme të palëve të interesuara të përfshira në procesin e planifikimit dhe ekzekutimit të projekteve të infrastrukturës mund të ofrojnë zgjidhje për disa nga problemet më të mëdha të sotme dhe të ofrojnë një botë më të mirë për brezat e ardhshëm. Aftësitë dhe njohuritë e duhura si dhe koordinimi në nivel lokal, kombëtar dhe ndërkombëtar ndërmjet kategorisë profesionale (inxhinierëve) janë të nevojshme për të arritur këtë qëllim, por po aq e rëndësishme është edhe qasja holistike, sistematike dhe e integruar nga vendimmarrësit
