Κάποιος Μάρκους Α. Τέμπλαρ, σλαβιστής και μακροχρόνιος αποκρυπτογράφος κωδικών, κρυπτογράφος και σύμβουλος του Στρατού των ΗΠΑ, όπως και υπηρεσιών ασφαλείας των ΗΠΑ, ενώ ακόμη πιο γνωστός ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας της ελληνικής „Μακεδονική Αμφικτυονία“, δηλαδή οργάνωσης που συστάθηκε αποκλειστικά για τον αγώνα ενάντια, όπως δηλώνουν, „στην προπαγάνδα των Σκοπίων και τις επεκτατικές τους βλέψεις“, σε εκτενέστερο κείμενο προσπαθεί να ανακηρύξει τη μακεδόνικη γλώσσα ως μια τεχνητή δημιουργία που δημιουργήθηκε μέσω μιας τραχιάς αλλαγής της βουλγαρικής γλώσσας. Το κείμενό του, το οποίο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της οργάνωσής του, είχε δημοσιευτεί και από την „Hellas Journal“.
Ο Τέμπλαρ στηρίζει τη θέση του με αποσπάσματα ενός γλωσσολόγου και επίσης αποκαλύπτει ότι από πλευράς της μητέρας του κατάγεται από την σημερινή Μακεδονία και ότι η πρώτη γλώσσα που μίλησε ήταν η μητρική, δηλαδή „Η ομιλία της Μπίτολα – Πρίλεπ“, ο οποίος την αποκαλεί „μια από τις ομάδες διαλέκτων της νοτιοανατολικής γλωσσικής βουλγαρικής ομάδας“.
Στο κείμενό του, με το οποίο αντιπαρατίθεται με την Ελληνίδα πανεπιστημιακή καθηγήτρια, Αλεξάνδρα Ιωαννίδου και τη θέση της που ανακοινώθηκε το Φεβρουάριο του 2018 ότι πρόκειται για γλώσσα „των Σκοπίων“, και όχι για διάλεκτο, ο Τέμπλαρ με αδόμητο και χαοτικό τρόπο προσπαθεί να στηρίξει τον ισχυρισμό ότι οι κάτοικοι της Δημοκρατίας της Μακεδονίας μιλούν „δυτική βουλγαρική διάλεκτο“ και όχι γλώσσα, κατηγορώντας ταυτόχρονα την καθηγήτρια ότι συντάχθηκε με τους „Σκοπιανούς εθνικιστές“. Επίσης ο ίδιος δήλωσε ότι η απόφαση ανακήρυξης γλώσσας είναι πολιτική και όχι γλωσσολογική.
Μη λαμβάνοντας υπόψη την καθηγήτρια Ιωαννίδου, η οποία έχει μακρά ακαδημαϊκή σταδιοδρομία με πολλές δημοσιεύσεις, ως αντίθετα σημεία των ισχυρισμών αυτών του ακτιβιστή, για έλεγχο των ισχυρισμών του Τέμπλαρ αναζητήσαμε να δούμε ποιές είναι οι θέσεις και άλλων εξέχοντων γλωσσολόγων.
Ο καθηγητής Βίκτορ Φρίντμαν του Πανεπιστημίου του Σικάγο, ο οποίος εκτός του ότι είναι άριστος γνώστης της μακεδόνικης γλώσσας, γνωρίζει και μελετά και άλλες δέκα γλώσσες, από τις οποίες κάποιες είναι σλαβικές, από το 1975 στο δεύτερο τόμο του Balcanistica (σελίδα 4 του pdf εγγράφου) ο ίδιος σαφέστατα δηλώνει:
„Ο ορισμός της σύγχρονης μακεδόνικης λογοτεχνικής γλώσσας δεν παρουσιάζει προβλήματα, επειδή είναι γερά ριζωμένη στις δυτικές – κεντρικές μακεδονικές διαλέκτους και έχει καθιερωμένη γραμματική, λεξικό και ορθογραφία. Θα πρέπει κάποιος απλά να συγκρίνει αυτά τα έργα με τα βουλγαρικά και τα σερβοκροατικά αντίστοιχα για να δει τις διαφορές“.
Αναφέροντας λίγο παρακάτω για την περιοχή Μακεδονία πριν το 19ο αιώνα, ο Φρίντμαν αναφέρει ότι η σλαβική λογοτεχνική γλώσσα εκείνης της περιόδου είναι βασικά Εκκλησιαστική Σλαβονική με όλο και συχνότερη την παρουσία των τοπικών διαλέκτων.
„Τα κείμενα των μακεδονικών ομιλιών παρουσιάζουν μακεδονικά γλωσσικά χαρακτηριστικά“.
Επιπλέον, η Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών στο 3ο Συνέδριο της Ομάδας Ειδικών των Ηνωμένων Εθνών για γεωγραφικά ονόματα που είχε λάβει χώρα από τις 17 Αυγούστου εώς τις 7 Σεπτεμβρίου του 1977 στην Αθήνα, αναγνώρισε τη μακεδόνικη γλώσσα ως ξεχωριστή γλώσσα.
Ως αποτέλεσμα αυτού, σήμερα στον επίσημο κατάλογο των χωρών, συμπεριλαμβανομένων και των γλωσσών, ο οποίος ετοιμάστηκε από την Ομάδα Ειδικών των Ηνωμένων Εθνών για τα γεωγραφικά ονόματα (UNGEGN), η χώρα είναι καταχωρημένη ως „πρώην γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας“ με αναφορά „μακεδονική“ (mk: Macedonian).
