– Убаво кажавте колешке.
– Се согласувам колега.
– Фала колешке.
– Молам колега.
– Во право сте колешке.
– Да драг колега…
Ова се најчесто споменуваните фрази во маратонската расправа за разрешувањето на јавниот обвинител Марко Зврлевски. Пратениците на ВМРО-ДПМНЕ се принудени сами на себе да си се обраќаат и персираат за да го задоволат правилото од Деловникот за да може да добија правот на реплика.
Тоа е регулирано со членот 89, став 1 од Деловникот на Собранието, кој вели дека претседателот на Собранието ќе му даде збор (реплика) на пратеникот веднаш штом ќе заврши говорот на кој реплицира.
Говорникот пак што сака да изнесе контрареплика, според членот 4 е ограничен само на една контрареплика во траење од една минута.
Комично и крајно вештачки делува таа собраниска квази-етикеција која мора да се применува за да се добие збор или да се обезбеди право на реплика и контрареплика.
Ова наликува на култната сцена од партизанските стрипови за Мирко и Славко кога двајцата излегуваат од ровот, па Славко вели „Мирко, пази куршум“, а овој одговара „Фала Славко“, бидејќи, нели, успеал да биде побрз од куршумот кој доаѓал кон него.
