Само акумулаторите, од целиот селектиран отпад во земјава, се преработува и се користи како секундарна суровина. Во Македонија рециклирањето не е бизнис, а домашните инвеститори не гледаат интерес во технологии за одржлива економија.
Пластиката, хартијата, стаклото, лименките, електричните апарати, компјутерите и батериите се дел од отпадот што македонските граѓани секојдневно го селектираат и го исфрлаат од своите домови. Ништо од тоа не се искористува во земјава, туку се извезува во други држави, најчесто во регионот, каде што се преработува во нови производи и со додадена вредност се пласира на пазарите.
Бугарија, Грција, Србија, Романија се крајните дестинации речиси на сите видови отпад, дури и на опасниот, кој е содржан во некои компоненти од електричните и електронските апарати. Токму негативниот став кон отпадот, кој се гледа како опасност, а не како суровина, е една од причините што во земјава рециклирањето речиси и да не постои.
„Македонија е мал пазар и количините кои се собираат не се доволни за ниту еден инвеститор да размислува да вложи во нови технологии. Дополнително, ставот кај нас за увозот на отпад, дури и на неопасниот е познат, што значи дека нема ниту појдовна математика за рециклирањето на електричниот и електронскиот отпад да стане одржлив бизнис“, смета Фана Христовска, управител на „Елколект“, компанија која има лиценца да постапува со електричен и електронски отпад.
