„Мојата судбина е тешка, но ќе ја поднесам баш како што мудро ме научи Софија, и мудроста на тоа дете ме научи да го погледнам секој од вас во очи и да бидам благодарен што имате емпатија“, рече Слободан Негиќ, таткото на едно од девојчињата кои загинаа во масакрот на 3 мај во ОУ „Владислав Рибникар“ во Белград. Негиќ ова го кажа при своето гостување во вчерашната емисја „Впечаток на неделата“ (Утисак недеље) на Нова.рс, по што водителката и гостите во емисијата се расплакаа.
Надоврзувајќи се на зборовите на една мајка која се приклучи на шоуто велејќи дека меѓу луѓето нема емпатија, Негиќ не се согласи со тоа, пренесува Нова.рс.
„Денеска (на седницата на Советот на родители) во очите на луѓето видов искрен страв за сите нас. Кога бев на погребот на ќерка ми ми пријдоа многу луѓе, од кои многумина не ни знаев кои се. И гледам дека ниту ним им е лесно да ми изразат сочувство, ниту мене да го примам, додека во еден момент не почнав да ги гледам во очи тие луѓе и на секој од нив гледајќи го во очи да му се заблагодарам, и да им се поклонам. Тогаш и тие луѓе почнаа да се чувствуваат некако прифатени, како да се познаваме од порано…“, изјави Негиќ.
Потоа објасни како нивната изгубена ќерка го добила своето име.
„Мојата Софија го доби своето име затоа што со Миланка сакавме малку да се пошегуваме. Бидејќи јас сум магистер по филозофија и нејзиното моминско презиме е Мудроша, ја нарековме Софија“, рече тој, а потоа кажа нешто што го научила неговата ќерка.
„Имаше ситуации кога мама е лута што собата е навистина хаос, и ако се обидам да ја заштитам зборувајќи со мама, всушност само ќе го влошам проблемот и ќе заминам, ќе се свртам и ќе заминам да се занимавам со некои од моите работи. Софија секогаш беше задоволна само кога ќе ја исслушам, ќе ја гледам во очи како возрасна и кога ќе види дека јас и мајка ѝ сме полни со љубов, да ги надминеме тие разлики и тие несогласувања. Во овој случај можам да кажам дека е ‘nomen est omen’ (името е судбина). Нејзиното име е навистина нејзината судбина и мудроста на тоа дете ме научи да гледам во секој од вас во очи денес и да бидам благодарен за вашата емпатија. Воопшто не мислам дека меѓу луѓето нема емпатија“, рече со треперлив глас и солзи во очите.
„Има многу, погледнете го Игор (Јуриќ), погледнете ја госпоѓата Снежана (Миљевиќ), погледнете се Оља, солзи ви течат. Ви благодарам на сите, разберете дека понекогаш единствената причина за борба кај човекот е тоа што има луѓе околу себе и дека тука треба да научиме голема лекција дека се работи за нас, луѓето, за нашите судбини. Тешка ми е судбината, но ќе ја поднесам и токму така мудро ме научи Софија“, изјави на крајот од емисијата Слободан Негиќ.
