Центарот за граѓански комуникации го објави најновото годишно рангирање на министерствата, секретаријатите и Собранието според транспарентностa, отчетностa и интегритетoт во јавните набавки.
Според истражувањето, најдобро рангирани се оние институции што трошат најмалку пари, и обратно.
Најслабо рангирани се Министерството за образование и наука и Министерството за внатрешни работи, со исполнување на само 37 проценти од утврдените критериуми, додека најдобро рангирани се Секретаријатот за спроведување на рамковниот договор и Секретаријатот за европски прашања, кои исполнуваат 71 проценти проценти од критериумите.
„Шесте највисоко рангирани институции, со процентуална исполнетост меѓу 61-71 проценти, всушност трошат најмал дел од парите за јавни набавки, односно 15 проценти од вкупните средства што ги потрошиле опфатените институции. Спротивно на ова, двете институции со најниска процентуална исполнетост, меѓу 31-37 проценти, трошат дури 39 проценти од вкупните средства за јавни набавки. Од нив, најниско рангираната институција – Министерството за образование и наука, има и најголем обем на набавки“, се вели во истражувањето.
Ниту една институција не ги исполнила сите или барем доминантен дел од утврдените критериуми за транспарентност, отчетност и интегритет во сите фази од циклусот на јавните набавки, односно од утврдувањето на потребите за набавките, преку планирањето и спроведувањето на тендерите, сѐ до реализацијата на договорите.
„Сите анализирани институции се наоѓаат во трите средни нивоа на рангирање. Ниту една институција не е рангирана во најдоброто, „високо“ ниво на транспарентност, отчетност и интегритет во јавните набавки, ниту пак во најслабото, „оскудно“ ниво. Најмногу институции се рангирани во „ограниченото“ ниво, со исполнување на критериумите меѓу 40 и 60 проценти. Имајќи предвид дека станува збор за рангирање врз основа на 31 критериум утврдени од обврските кои произлегуваат од Законот за јавните набавки, од обврските кои произлегуваат од Акцискиот план на Отвореното владино партнерство 2016-2018 година и од обврските кои ги наметнува добрата практика, произлегува дека „институциите во Македонија не вложуваат доволно напори за да гарантираат ефикасно, наменско и рационално трошење на јавните пари“, се вели во истражувањето.
